Dochterlief, jij zal leven in een tijd, die ik niet zal kennen en toch…., omdat ik nu, in deze tijd, waarin ik leef steeds meer nadenk over hoe het later, in de verre toekomst zal zijn….schrijf ik je. Als individu, als moeder, als vrouw was en ben ik zorgelijk over hoe de wereld zich ontwikkelt. Tegelijkertijd betrap ik me erop dat er nu nog steeds...
Read MoreDe moedervogel
Ik heb mezelf gehoord.mijn eigen stemgeluid leren kennen,mijn lichaam gaf aan waar ik aan toe was,wat draagbaar was voor mij Het was…vechten tegen de zwaartekrachtIk was geen doetje, neeIk kon tegen een stootje, jaIk was geen angsthaas, nee Op een dag was ik gevallenIk draaide een slag in de rondteDe kracht in me, verdweenIk had zo graag mee willen...
Read MoreMijn plek
Altijd een windje bovenop het dek.Ik kan net een recht stukje vinden,tussen het luik, de dikke touwen en het olievat.Ik kijk naar de oude gevels,de pakhuizen aan de overkant.Ik hoor de klok van de Montelbaenstoren slaan,het windje laat mijn lange haren bewegen.Een meeuw vliegt over,een rondvaartboot komt langs zij, ik hoor de stem,de stem, die uitlegt…Ik...
Read MoreOnder de paraplu
Onder de Paraplu van Ab Bracké. Als ik een ode mag brengen op iemand, die mij een hart onder de riem stak, dan was het zeker ook Ab Bracké. In de krant las ik de advertentie: jongeren- en kinderwerker gevraagd in wijkcentrum de Bolder. In mijn gele renault viertje reed ik naar Amstelveen en ik kreeg een hand van Ab Bracké, die mij ontving in...
Read MoreHeideheuvel
Heideheuvel. Ik ken hun namen nog. Ik zie hun gezichten nog voor me. Natuurlijk, er is nog een enkele foto, maar hoe zou ik ze kunnen vergeten? De dagen waren lang en de nachten kort. Voor elk kind, voor Ria, Margot, Pieter, René, Albert en de anderen was een opname in dit astma centrum een ingreep, die ze zich altijd zouden herinneren. Soms...
Read More